മലബാറിന്റെ സംഗീതം
എന്നെക്കുറിച്ച് ഞാൻ എഴുതിത്തുടങ്ങിയാൽ ഒരുപക്ഷെ ഞാനെന്ന മുഖം മൂടി വലിചെറിയെണ്ടിവരും ..........
കുഞ്ഞു പച്ചപ്പട്ടുപാവാടയിട്റ്റ് കയ്യിൽ സ്നേഹത്തിന്റെ മഞ്ചാടിമണികൾ നിറച്ച് നിഷ്കളങ്കമായ ചിരിയോടെ പാറിപ്പറന്നു നടക്കുന്ന ഒരു കുഞ്ഞുപെന്കുട്ടി ..........
അവളിന്ന് വളര്ന്നു സ്വന്തം കാലിൽ നില്ക്കാൻ പ്രാപ്തയായ് .........അമ്മയുടെ സ്വപ്നം പോലെ ..........
വെറുതെ വെറുതെ അങ്ങ് ജീവിക്കയാണ് .........അവള്ക്കറിയാം സ്വപ്‌നങ്ങൾ അവള്ക്കുല്ലതല്ല എന്ന് ...........ഇടയ്ക്കൊകെ അവൾ സ്വയം പറയും ചോര തിളയ്ക്കുന്ന ആ പഴയ ചട്ടംബിയിലെക്ക് തിരികെപോകണമെന്നു പക്ഷെ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലിരുന്നു ആരോ വേണ്ടാന് പറയുന്നു കാരണം മടുത്തിരിക്കുന്നു .........
മലബാറിന്റെ സംഗീതം അവളെ അത്രത്തോളം മാറ്റിയിരുന്നു ...........
അമ്മമ്മ സീരിയസ് ആയിട് ഐ സി യു വിൽ കിടക്കുംബോളാണ് അന്നാദ്യമായ്‌ മലപ്പുറതെയ്ക്ക് ട്രെയിൻ കയറുന്നത് ........
വാശിയായിരുന്നു എല്ലാവരോടും ...........എന്നെ തനിചാക്കിയത്തിനു ഒറ്റപ്പെടുതിയത്തിനും ,,,,,,ഒക്കേറ്റിനും ............സ്വന്തം കാലിൽ നിന്നുകാണിക്കും എന്നുള്ള വാശി ............
ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു ആരും ഒന്ന് മിണ്ടാൻ കൂടി വന്നിട്ടില്ല .........
ശരിക്കും ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ആണെന്ന് ദൈവം എനിക്ക് കാണിച്ചുതന്ന ദിവസങ്ങള്..........
അമ്മപോലും വിളിച്ചില്ല എത്തിയോന്നുപോലും ചോദിച്ചിട്ടില്ല ...........
ഇപ്പോളും ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ് ഒറ്റയ്ക്ക്തന്നെയാണ് പക്ഷെ ഞാനിന്നീ ഒറ്റപ്പെടലിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു ..........
ആ മലബാറും അവിടുത്തെ ആളുകളും എന്നെ ഒടയ്ക് ജീവിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു ........
നസ്രേത്ത് .......
ആ പേരിന്റെ അർഥം എനിക്കറിയില്ല .........
എനിക്ക് ആ പേരിന്റെ അർഥം സ്നേഹം എന്നാണ് അഭയം എന്നാണു ...........
ആരുമില്ലാത്ത ഒരുപാട് ആൾക്കാർ അവര്ക്കൊപ്പം ഞാനും ...........
ഞാൻ പൈസ കൊടുത്തു നില്കുന്നു അവരും
ഒരു ജീവിതകാലം മുഴുവൻ നസ്രെതിലെയ്ക് സർവസംബാധ്യവും എഴുതിവച് കുറെ ജന്മങ്ങൾ .....
ആദ്യമൊക്കെ എനിക്ക് ഭയംമായിരുന്നു ഇനി ഞാനും അവിടെ തീരുമോ എന്ന് ...............
പിന്നെ പിന്നെ ഞാൻ സ്വയം മനസിലാക്കി ദൈവം ആയിട്ട് എന്നെ അവിടെ എത്തിച്ചതാണെന്നു ......
ഓരോരോ ദിവസങ്ങളും ഞാൻ തള്ളിനീക്കുകയായിരുന്നു .........
മുന്നില് യാതൊരു പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നങ്ങളും ഇല്ലാതെ ..........
ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്ന കുറെ ആൾക്കാർ ......
ആരുമില്ല എന്നാ തോന്നൽ ചിലപ്പോളൊക്കെ ഇല്ലണ്ടായതും അതോക്കെക്കൊണ്ടായിരിക്കാം ...........
ഒരുപക്ഷെ എന്റെ അച്ഛൻ ചെയ്ത സുക്രുതമാവാം അല്ലെങ്കിലോരുപക്ഷേ എന്റെ അമ്മയുടെ പ്രാർഥനയാവാം ..എന്തൊക്കെയോ ആണ് എന്നെ അവിടെയെത്തിച്ചത്..............
ആ മലബാരിനെയെനിക്കിഷ്ടമാണ് അവിടുത്തെ കാറ്റിനു പോലും സ്നേഹത്തിന്റെ മണമാണ് ......സ്നേഹത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയുടെ .....
ഒറ്റ വാക്കില പറഞ്ഞാൽ മലാബാർ അതൊരു സ്നേഹസന്ഗീതമാണ് എനിക്കൊരുപാട് മാറ്റങ്ങൾ നല്കിയ നാട് .............
എന്റെ ...,
എക്കാലവും പ്രിയപ്പെട്ട നാട്..................
എന്നെ അറിഞ്ഞ നാട് ......
സ്നേഹത്തിന്റെ രുചിക്കൂട്ടറി ഞ്ഞ നാട് .....അവിടെയെങ്ങും സമൃദ്ധി യാണ് സമൃദ്ധി മാത്രം ............
അഷ്ടലെക്ഷ്മിമാർ ഐശ്വര്യം ചൊരിയുന്ന തിരുമാന്ധാം കുന്നിലമ്മ .............,അതുമാത്രമാണ് മലബാറിന്റെ സമൃദ്ധി ...................
ഒരികൽ പോകനവസരമുന്ടായ്‌...............
അന്ന് ഞാൻ നെഞ്ചുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചതും ഇനിയൊരിക്കൽ വരനായാൽ അതെന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവനോടോപ്പമാകനെ എന്നാണ്...........
കൈനോട്ടക്കാരനും പറഞ്ഞു കെഞ്ചി അപേക്ഷിച്ചതൊക്കെ നടക്കുമെന്ന് ...........
ഇന്നലെവരെ ആ ഒരു വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു ...പക്ഷെ മലബാറിന്റെ അതിര്ത്തി കടന്നതും എന്റെ ഭാഗ്യവും അവിടെ അവസാനിച്ചു ...........എല്ലാം എന്നിൽ മഴയ്യായ് പെയ്ത ആ സ്നേഹസന്ഗീതവും എന്നില്നിന്നകന്നു പോയി .............
കണ്ണീരോടെ നോക്കിനിക്കാനേ ആകുന്നുള്ളൂ ...എനിക്ക് ................
സ്നേഹമാണ് എവിടെയും സ്നേഹത്തിന്റെ മാസ്മരിക സംഗീതം .........
ഓരോ പുല്ലിനോടും പുല്ചെടിയോടും എനിക്ക് യാത്രചോതിക്കാനുണ്ടായിരുന്നു ...........
കാന് നിറച്ചാണ് ചിലരോടെല്ലാം പറഞ്ഞത് ..........
എന്തിനാണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ എനിക്കറിയില്ല അത്രമേൽ സ്നേഹസന്ദ്രമായിരുന്നു ആ നാടും ആ നാടിലെ ജീവിതവും.............
പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ എനിക്കറിയാം എന്റെ അക്ഷരങ്ങൾ ഓർമ്മകൾ ഒരുപാടൊരുപാട് അവിടെ അവശേഷി പ്പച്ചിരുന്നു ഞാൻ ..............
എന്റെ ശബ്ദം ഇപ്പോളും അവിടെ അലയടിക്കുന്നുണ്ടാവം ...ഇപ്പോളും ഇടയ്കെങ്ങിലും എന്നെ ഒര്മിക്കുന്ന ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടായിരിക്കാം ...........
നിങ്ങൾ എന്നെ ഓർമ്മിചില്ലെങ്കിലും ഞാൻ ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ ഓർമ്മിക്കും ...........ആ സ്നേഹത്തിന്റെ മാസ്മരിക സംഗീതത്തെ .................
പറയാൻ എനിക്ക് വാക്കുകളില്ല ............
ഒന്നുമാത്രം ..............
നെഞ്ചുനിറയുന്ന നന്ദിയും സ്നേഹവും ഈ ജന്മം മുഴുവൻ ഒര്തുവയ്ക്കാൻ ഒരുപാട് നല്ലതും ചീത്തയും ആയ ഓർമ്മകൾ സമ്മാനിച്ച മഗ്നുസിനും മലബാറിനും വിട ...........
ഹൃദയത്തോട് ചേർത്ത് വച്ച സൌഹൃദങ്ങൾക്കും വിട ..........
