പെണ്ണ്

കത്തുന്ന കണ്ണുമായി...
തീരാത്ത പകയുമായ് ....

അതെ അവൾ പെണ്ണുതന്നെ......

തീണ്ടാരിപ്പുരയ്ക്കുള്ളിൽ മുഖം മറച്...,.മൂന്ന് നാൾ ഭ്രഷ്ടയായവൾ.....

നോമ്പുനോറ്റു... സർപ്പക്കളത്തിൽ നഗരാജനെ തന്നിലേക്കാവാഹിച്ച കന്യക.......

ഭഗവതിക്ക്  വാളും ചിലമ്പുമെടുക്കാൻ യോഗ്യയായവൾ .....

ഉറഞ്ഞാടിയ ജൽപനങ്ങളിൽ തനിയെ തിരഞ്ഞു നടന്നവൾ...

തറവാടിന്റെ അഭിമാനത്തിനായ് പെണ്ണായവൾ.

എരിഞ്ഞമർന്ന ചിതകളിൽ കത്തിയമർന്നു സുരക്ഷിതത്വത്തെ കയ്യെത്തിപ്പിടിക്കാൻ സ്വയംഒരു രക്ഷകവേഷം...

കാലത്തിന്റെ ഓർമകളെ മനസ്സിലൊരു ചിതകൂട്ടിയെരിച്...പെണ്ണെന്ന പേരിനെ കാലം ക്ഷയിപ്പിച്ച തീണ്ടാരിപ്പുരയിലുപേക്ഷിച്ചു.....
ഭ്രഷ്‌ട്ടും തീണ്ടലുമില്ലാത്ത ലോകത്തേക്ക് ....

ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ചൂടിലും മനസ്സിന്റെ തൊട്ടുകൂടായ്മയെ മഴയിൽ നനച് അമ്പലത്തിന്റെ പടവുകൾ കയറിയത്....
അവൾ പെണ്ണായത്കൊണ്ടുതന്നെ ....

എന്നെ അടച്ചു തളച്ചിട്ട ആചാരങ്ങൾ എനിക്ക് അന്നം തരില്ല.....

എന്നെ പെണ്ണെന്നുവിളിച് അധിക്ഷേപിച്ചവരെനിക് കാവലാക്കില്ല.....

ഏരിഞ്ഞമറ്ന്ന കാവലാളിന്റെ ചിതയിൽ ചവിട്ടി എന്റെ നേരെ കാമം നിറച്ച കണ്ണുമായി വന്ന  സദാചാരം എന്നെ സംരക്ഷിക്കില്ല......

നോമ്പെടുത്തു തന്നിലേക്കവാഹിച്ച നഗദൈവങ്ങളും നാലുനേരം വിളക്ക് വച്ച് പൂജിക്കുന്ന അമ്മഭഗവതിയും എന്നെ സനാഥയാക്കില്ല.....

ഞാനാണ് എന്നിലെ സംരക്ഷണം....
ഞാനാണ് എനിക്ക് അന്ന ദാതാവ്....
ഞാൻ തന്നെയാണെന്റെ രക്ഷക.....

പെണ്ണെ... എന്ന് വിളിച്ചവരോട് ഉറക്കെപ്പറയട്ടെ ..
ഞാൻ പെണ്ണാണ്.....
വിലക്കുകൾ പൊട്ടിച്ചെറിഞ്...
നിന്റെ കാമം കത്തുന്ന കണ്ണിനുനേരെ എന്റെ എന്റെ കൈകളുയർത്തുന്ന... ,നീ എനിക്ക് തീർത്ത അതിർവരമ്പുകളെ ഉഷ്ണച്ചൂടിലും, കത്തുന്നതീയിലും,
ഉയർന്ന ശിരസ്സോടെ അതിജീവിച്ചവൾ.....

വെറും പെണ്ണല്ല....
കാലം പദം വരുത്തി കണ്ണീരിൽ ദുര്ഗായായവൾ.....

സ്നേഹത്തിനു മുന്നിൽ മാത്രം തലകുനിക്കുന്ന... സീത...

സർവംസഹായായവൾ.....

അമ്മ.....

അഗ്നിസാക്ഷി.....

കാലപുരുഷന്റെ നേർപാതി.... .....,

പെണ്ണ്...
ലക്ഷ്മിയും...
രതിയും .....
മായയും.....
കാളിയും ദുര്ഗയും...

പിന്നെയീ ഭൂമിയും...

സൂര്യ....